Pastís jest popularny w całej południowej części Francji i posiada dość barwną historię. W związku z obowiązującym we Francji od 1915 r. zakazem produkcji absyntu, większość producentów przerzuciła się na likiery anyżkowe. Markę Pastís stworzył w latach 30. XX w. francuski przemysłowiec, Paul Ricard. Klasyczna wersja likieru zawierała, oprócz anyżku, także nasiona kopru włoskiego, lukrecję i słynne zioła prowansalskie. W okresie II wojny światowej również marsylski likier został objęty prohibicją przez rząd Vichy, jednak zakaz zdjęto w 1944 r. Na przestrzeni Ricard rozbudował swoje alkoholowe imperium, które dziś funkcjonuje pod nazwą Pernod Ricard. Pastís oraz liczne nalewki anyżowe to jego flagowe produkty. 

Nazwa likieru wywodzi się z oksytańskiego dialektu i oznacza miksturę, mieszankę. Przed wypiciem trunek zwykle się rozcieńcza – w lokalach często podaje się do pastís dzban z wodą, by klient skomponował proporcje wedle uznania. W zależności od stopnia rozcieńczenia, zmienia się procentowa zawartość likieru oraz jego kolor – od przezroczystego żółtego, po mętną lub mleczną żółć. Pastís można pić jako samodzielny koktajl lub wykorzystać w popularnych drinkach: Perroquet (z syropem miętowym), Mazout (z colą), Rourou (z syropem truskawkowym) czy Tomate (z grenadyną). Choć schłodzony likier serwowany jest w całej południowo-wschodniej Francji (roczne spożycie trunku sięga 130 mln litrów!), jego korzenie wiążą się ściśle z kuchnią Marsylii.